Ονομάζομαι Αθανάσιος Μαλτάς. Γεννήθηκα τον Οκτώβριο του 1980 στη Μελβούρνη. Μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη όπου και ζω μέχρι σήμερα. Είμαι παντρεμένος και έχω δύο παιδιά.
Τα πρώτα μου βήματα στη φωτογραφία τα έκανα το 2004-2006, φωτογραφίζοντας την παρέα μου σε αγώνες paintball. Το 2006 ξεκίνησα την τη δική μου επιχείρηση paintball όπου και φωτογράφιζα για διαφημιστικούς λόγους.
Το 2011, το χριστουγεννιάτικο δώρο της συζύγου μου – μια coolpix μηχανή – έκανε το κλικ μέσα μου. Αποτέλεσε την κινητήρια δύναμή μου για την μετέπειτα πορεία μου. Ένας παραπάνω λόγος που με ώθησε είναι η αναπηρία που έχω στο αριστερό χέρι, θέλοντας να ξεπεράσω τα όρια του εαυτού μου ή βάζοντας ένα στοίχημα με τον εαυτό μου να τα καταφέρω και σε αυτόν τον τομέα.
Από τη στιγμή εκείνη ξεκίνησα να βγάζω πορτρέτα τους δικούς μου ανθρώπους, τα οποία στη συνέχεια τα εξέλιξα παίζοντας με σκιές , χρώματα, αντιθέσεις κλπ.
Στη συνέχεια προχώρησα στη φωτογράφηση φιλικών κοινωνικών εκδηλώσεων αφιλοκερδώς.
Από το 2012 έως και σήμερα παρακολούθησα και συνεχίζω να παρακολουθώ σεμινάρια φωτογραφίας, με μεγάλη θεματολογία, προσπαθώντας να κρατιέμαι ενήμερος για όλες τις εξελίξεις στο χώρο της φωτογραφίας.
Ύστερα από πολύ προσωπικό κόπο, μελέτης και αναζήτησης διαφορετικών τεχνικών φωτογράφησης, θέλω να πιστεύω οτι δημιούργησα το δικό μου προσωπικό στυλ που με κάνει να ξεχωρίζω.
Δεν θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου "καλλιτέχνη" ούτε διεκδικώ κάποιον τέτοιο τίτλο.
Θεωρώ όμως οτι σε μια φωτογραφία υπάρχει τέχνη!
Από το μοντέλο, το μακιγιάζ, το χτένισμα, τον φωτισμό μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν. Και όταν υπάρχει όρεξη και μεράκι το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που εγώ ονομάζω "Καλλιτεχνική Φωτογραφία".
Κανένας δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος. Με τα χρόνια έχω καταφέρει να δημιουργήσω μια ομάδα απο ερασιτέχνες και επαγγελματίες οι οποίοι είναι πρόθυμοι να συμμετέχουν αφιλοκερδώς στα concept μου είτε ως μοντέλα είτε σε κάποιο άλλο πόστο, όπως hair styling, make up, ενδυματολόγος, βοηθός φωτογράφου ή βιντεοσκόπηση.
Τίποτα δεν θα ήταν δυνατό χωρίς αυτούς και για το λόγο αυτό θα ήθελα να τους ευχαριστήσω θερμά για ακόμη μια φορά.